Władze belgijskie i DPLP próbują po fakcie sztucznie uzasadnić istnienie odrębnego obowiązku terytorialnego, twierdząc, że zakres terytorialny określony w o jest niezbędny z dwóch powodów: zarówno do celów świadczenia obowiązków w zakresie usługi publicznej, jak i do celów realizacji rzekomego obowiązku terytorialnego niezwiązanego z obowiązkiem świadczenia usługi publicznej.

Zostało to uzgodnione również w o prowadzenie ), która reguluje kwestie administracji oraz gospodarowania studiem przez BAV.

Władze belgijskie uzasadniają tę nadmierną liczbę urzędów pocztowych wymogiem dotyczącym odległości 10 km, koniecznością zachowania marginesu bezpieczeństwa na wypadek nieprzewidzianego zamknięcia points poste oraz zamiarem podniesienia wymaganej minimalnej liczby urzędów pocztowych do 650 w ramach następnej o , co przyniosłoby skutek odwrotny do pożądanego, polegający na zamykaniu urzędów w celu osiągnięcia obecnie wymaganego poziomu tylko po to, by je następnie ponownie otworzyć.

W o określa się działania uwzględniane przy obliczaniu kwoty rekompensaty finansowej przyznawanej przez państwo.

W pierwszej o przewidziano roczną rekompensatę państwa z tytułu realizacji wszystkich zadań w zakresie świadczenia usługi publicznej.

W szczególności, jeżeli chodzi o dystrybucję prasy, w art. 9 czwartej o określa się, że przez cały okres obowiązywania umowy (standardowy okres pięciu lat), średnia ważona stawek za świadczenie usług w ramach „pakietu małych użytkowników” nie zwiększy się szybciej niż pozwala na to mechanizm progów cenowych na podstawie „indeksu zdrowia” (szczegółowy indeks cen konsumenckich) oraz premii za jakość, która odzwierciedla odsetek przesyłek pocztowych doręczonych w terminie.

Jeżeli chodzi o dystrybucję prasy, w art. 2 czwartej o określa się, że przez cały okres obowiązywania umowy stawki za dystrybucję prasy nie będą rosnąć szybciej niż „indeks zdrowia”.

W związku z różnicami występującymi między powierzonymi zadaniami w zakresie świadczenia usługi publicznej, o których mowa w motywach 239–243, ewentualną nadwyżkę rekompensaty oblicza się inaczej w przypadku pierwszej o niż w przypadku kolejnych trzech umów o zarządzanie.

Komisja uznaje, że we właściwych o rygorystycznie określono prawa i obowiązki odpowiednio państwa i beneficjenta pomocy, ustalając parametry do celów obliczania rekompensaty, do której beneficjent jest uprawniony z tytułu konkretnych wymienionych działań i we wskazanych okresach.

Druga o lata 1997–2002

Istnienie szczególnego obowiązku terytorialnego: nawet gdyby przyjęto argument dotyczący istnienia wymogu obsługi sieci, stwierdzenie władz belgijskich, że ma on związek z odrębnym obowiązkiem terytorialnym, wydaje się nieuzasadnione, ponieważ wygląda na to, iż o nie żadnych szczególnych postanowień w sprawie takiego obowiązku, które różniłyby się od i wykraczały poza zakres wymogów dotyczących obowiązku w zakresie usługi publicznej i innych obowiązków świadczenia usługi publicznej.

o prowadzenie przewiduje, że po trzyletniej fazie wstępnej działalności BFH, a więc z początkiem czwartego roku, w październiku 2002 r., przychody z wynajmu nowego studia po odjęciu kosztów napraw, konserwacji, ubezpieczeń i marketingowych będą dzielone między udziałowców odpowiednio do wielkości ich udziałów w BFH [7].

Komisja zwraca uwagę, że ponieważ w przypadku wszystkich trzech o sprzed 2005 r. odnotowano niedobór rekompensaty, łączne ujęcie wyników za wszystkie lata nie miałoby żadnego wpływu na kwotę nadwyżki rekompensaty, którą należy odzyskać.

Na mocy pierwszej o przedsiębiorstwo DPLP również otrzymało rekompensatę finansową.

Oprócz rekompensaty przewidzianej w o , przedsiębiorstwo DPLP korzystało w całym okresie objętym postępowaniem z wyłącznych praw przyznanych mu przez państwo w zakresie świadczenia zastrzeżonych usług pocztowych.

Władze belgijskie i przedsiębiorstwo DPLP utrzymywały, że w danym przypadku, w odróżnieniu od innych, w ramach przez siebie o ściśle wyznaczono zakres działań przedsiębiorstwa DPLP, na które przeznacza się pomoc, oraz kwoty pomocy, do których się kwalifikują [61].

Wydaje się natomiast, że wcześniejsze o (do 2005 r.) opierały się na mechanizmach cenowych i kompensacyjnych wiążących się z niskim ryzykiem dla DPLP.

W pierwszej o (1992–1996) rekompensatą z tytułu usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym objęto wszystkie usługi publiczne.

Komisja uważa, że pierwsze trzy o (na lata 1992–1996, 1997–2002 i 2003–2005) są obciążone niskim ryzykiem i że może mieć do nich zastosowanie stopa rozsądnego zysku na poziomie 4,8 % rentowności sprzedaży, zarówno w zakresie doręczania poczty, jak i w zakresie dystrybucji prasy.

Kontrola nadwyżki rekompensaty za okres objęty pierwszą o (na lata 1992–1996)